झापा । देशभर विभिन्न कार्यक्रम गरि सहिद दिवसलाई भव्यताका साथ मनाइएको त छ । तर, के सहिदप्रति श्रद्ध र सम्मान साँचै भएको छ त ? यो प्रश्न गम्भिर रुपमा उठ्न थालेको छ । मुलुकको अवस्थालाई अग्रगामी दिशामा लैजान जीवन नै आहूति दिने सहिदको वलिदानलाई सरकारले साँचै सम्मान गरेको छ त ? सहिदका परिवारप्रति राज्यले दायित्व बहन गरेको छ त ?
नेपालको विभिन्न कालखण्डमा राजनीतिक क्रान्तिका लागि जीवन आहूति दिने सहिदहरुको योगदानको मूल्यांकन सहि तवरले भइरहेको छ त ?
सहिद दिवसको अवसरका दिन प्राय यस विषयमा चर्चा गर्ने गरिन्छ । अन्य समयमा भने सहिदको योगदान, सहिदका परिवारको अवस्था अनि सहिदले चाहेको जस्तो मुलुकको अवस्था लगाएतका विषयमा खास चर्चा हुँदैन । सहिद दिवस मनाइरहँदा पछिल्ला वर्षहरुमा यि कुराहरु बलियो रुपमा सतहबाटै उठ्न थालेका छन् ।
सहिद दिवसका दिन वर्षमा एक पटक औपचारिक कार्यक्रममा जिम्मेवार अधिकारीहरुबाट सहिदको सपना पूरा गर्न लागि परेको प्रतिबद्धता आइरहन्छ । तर, उनीहरुको यो प्रतिबद्धता केवल प्रतिबद्धतामै सीमित रहदै आएको छ ।
झापाका मात्रै देश र जनताको खातिर आफ्नो ज्यान आहुती गर्ने सहिद वीरेन सिहं राजवंशी, कृष्ण कुइकेल, विश्वनाथ घिमिरे, राजन गिरी, याम आचार्य, श्यामसुन्दर यादव, चन्द्रमणी भट्टराई, धर्मप्रसाद ढकाल, बिष्णुप्रसाद विमली, इश्वरी चुडाल, बुट्टन चौधरीलगायत करिब २० जना भन्दा बढी अमर सहिद छन् ।
देशको विभिन्न आन्दोलन र परिवर्तनमा झापा अग्रणी जिल्लामा पर्दछ । कम्युनिस्ट आन्दोलन देखि वर्गीय लडाइँमा झापाले देशकै नेतृत्व गर्ने गरेको इतिहास छ । धेरै सपुत मरिसके तर ती सपुतले बनाउन खोजेको जस्तो मुलुक बनेको छैन । यसबिचमा ठुला ठुला राजनीतिक आन्दोलन भए ।
सत्ता र सरकार फेरिए । सरकार सञ्चालन गर्ने व्यक्तिहरू पनि फेरिए तर सहिदले देखेका देश निर्माणका सुन्दर सपनाहरू अधुरै छन्, अपुरै छन् । शासकहरू फेरिए । सरकार सञ्चालन गर्नेहरू बदलिए तर उनीहरूको आचरण बदलिएन भन्दै विभिन्न समयका आन्दोलन नजिकबाट नियालेका झापावासी गुनासो गरिरहेका छन् ।
जहानीया शासनबाट विभिन्न समयमा अनेक फेरबदल हुँदै मुलुक अहिले संघीय लोकतान्त्रिक शासन पद्दतीमा चलिरहेको छ । आज लेख्ने, बोल्ने, सभा, सङ्गठन गर्ने, राजनीतिक दल खोल्न पाउने र दलीय प्रतिस्पर्धाको आधारमा राजनीति गर्न पाउने अधिकार प्राप्त भएको छ, तर मुलुकको आर्थिक अवस्था चिन्ताजनक छ ।
सरकारले नागरिकको गास, वास र कपासलाई नै पुरा गर्न नसकिरहेको अवस्था छ । त्यसमाथि राजनीतिमा विकृति यतिसम्म छ कि न सत्ता प्राप्तिको लोभले नेताहरु सीमाविहीन कदम चाल्न समेत तयार देखिन्छन् । नेताहरुको यो आचरण सहिदको उपहास भएको टिप्पणी नागरिकस्तरबाट गुनासो बढ्न थालेको छ । राज्य सञ्चालनमा रहेकाहरुले यसतर्फ ध्यान दिने कि ?
